Tomb Raider - In Lara we Trust...

After all, you are a Croft...

Tomb Raider στο Sony Playstation εν έτει 1996... Ένα είδωλο γεννάται και τα 3d action adventures δε θα είναι ποτέ ξανά ίδια. Ούτε τα video games. Ούτε τα εικονικά στήθη. Ο κόσμος γνωρίζει για πρώτη φορά για τα καλά τι θα πει πολύγωνο κοιτάζοντας από τα πλάγια την ηρωίδα μας. Προσπαθώντας να πλασαριστεί ως θηλυκός Indiana Jones, η Lara πέτυχε πράγματα που ο Ιντιάνας δε θα φανταζόταν καν. Franchise που εκτείνεται σε 10 παιχνίδια της βασικής σειράς (χωρίς να μετρήσουμε τα "side" games), 2 ταινίες με πρωταγωνίστρια πρώτο όνομα (ίσως "το" πρώτο) στο Hollywood και ρεκόρ στο βιβλίο Guinness για την πιο "επιτυχημένη ηρωίδα σε video game".

H ποιότητα της σειράς των παιχνιδιών γενικά κρατήθηκε σε υψηλά επίπεδα, παρά κάποιων πτώσεων, ενώ οι πωλήσεις της ανέρχονται στα 35 εκατομμύρια κομμάτια. Τα πρώτα 5 παιχνίδια δημιουργήθηκαν με 1 χρόνο διαφορά το καθένα από την Core Design με την ίδια μηχανή γραφικών (ξεζούμισμα...). Με βάση το PS1 και το PC, τα παιχνίδια είχαν πτωτική πορεία, με μικρή απόκλιση το 4ο μέρος (The Last Revelation) που είχε λίγο καλύτερη ποιότητα απ' το 3ο και το 5ο μέρος. Η Lara έφτασε απ' τα 9άρια του πρώτου μέρους στα 6άρια του Tomb Raider Chronicles. Εμφανώς χρειαζόταν ανανέωση.

Ήρθε το Tomb Raider: The Angel of Darkness. 3 χρόνια διαφορά σε σχέση με το προηγούμενο μέρος, τα οποία όμως ήταν αναγκαία, καθώς μιλάμε για νέα γενιά κονσολών (PS2) και νέα μηχανή γραφικών. Η Lara έγινε πιο σκοτεινή (με μαύρη σκιά στα μάτια της), μαύρα ρούχα και πολύ κυνηγητό σε τοπία της πόλης. Το παιχνίδι απέτυχε παταγωδώς. Ήταν η μεγαλύτερη βουτιά στην ιστορία του franchise. Απογοητευτικές βαθμολογίες και απλά ικανοποιητικές πωλήσεις (λόγω επένδυσης στο marketing) ανάγκασαν την Eidos Interactive να αλλάξει developer για τη σειρά. Τα ηνία λαμβάνει η Crystal Dynamics και μια νέα εποχή για την κουκ-Lara (έλεος...) ξεκινά.

Νέα μηχανή γραφικών πάλι και άλλα 3 χρόνια στην ανάπτυξη, έχοντας όλο το άγχος του κόσμου στο κεφάλι τους, καθώς αν το παιχνίδι αποτύγχανε, το μέλλον την σειράς θα ήταν αβέβαιο. Ευτυχώς η Crystal Dynamics έκανε εξαιρετική δουλειά. Ξανάρχισαν τα 8άρια να παίρνουν φωτιά και οι πωλήσεις έφτασαν τα επίπεδα του 3ου και 4ου μέρους της σειράς. Ο developer ήταν προετοιμασμένος αυτή τη φορά με πλάνο για τριλογία. Η τριλογία περιελάμβανε το πρώτο (αναγνωριστικό μέρος) Legend, το Anniversary (remake του πρώτου παιχνιδιού του 1996) και το Underworld. Η όλη ιστορία επιτηδευμένα είχε το πρώτο μέρος ως prequel και σε συνδυασμό με τα άλλα 2 είχε ένα πολύ όμορφο σενάριο σχεδιασμένο να επεκτείνει την ιστορία του πρώτου Tomb Raider. Η ποιότητα της τριλογίας κρατήθηκε στα επίπεδα του "8" (πάντα λαμβάνοντας υπόψη μας τα Metacritic scores και το GameRankings), ενώ οι πωλήσεις ήταν καλές, ώστε να θεωρηθούν επιτυχημένες προσθήκες.

Σε μια πιο προσωπική νότα, το almost-reboot του Legend μου έδωσε ελπίδες ότι η Lara δεν ψόφησε, ενώ θεώρησα το Anniversary σαν ιδέα εξαιρετική για τριλογία, αλλά ελαφρώς βαρετή... Το Underworld το λάτρεψα. Ήταν επιστροφή στην ανακάλυψη του περιβάλλοντος, νέα μηχανή γραφικών και τεράστιοι γρίφοι στο γνωστό κλασικό ύφος (που είχαμε να δούμε 10+ χρόνια) που εκτείνονταν σε περισσότερες από μία πίστες. Αφού όμως δεν πούλησε όσο ήθελαν... ήταν ώρα για το reboot το μέγα.


A Survivor is Born...

Η Square Enix (που είχε αναλάβει πλέον τα καθήκοντα producer της σειράς) αποφάσισε ότι η σειρά που ενέπνευσε η Lara και απέκτησε τιτάνιες διαστάσεις, το Uncharted, θα ήταν και η έμπνευση για το νέο Tomb Raider. Νέα Lara, νέα σκηνοθεσία, τελείως διαφορετικό ύφος και ίδια μηχανή γραφικών (εξαιρετικά βελτιωμένη όμως) έφτιαξαν ένα απ' τα μεγαλύτερα παιχνίδια του 2013. Meet the new and improved Tomb Raider (aka Tomb Raider meets Uncharted).

Το σενάριο μας μιλάει για μια "παρθένα" Lara απ' τους κινδύνους που εγκυμονούν τα ταξίδια της, ενώ  στην καθημερινότητά της δείχνει το υπέρλαμπρο μυαλό της κομπλάροντας τους συναδέλφους και ζηλιάρηδες φίλους της. Φυσικά, στην πορεία αυτό θα αλλάξει καθώς η Lara θα γίνει ο John Rambo με το μυαλό του Stephen Hawking, θα κατασφάξει εκατοντάδες άμοιρους εχθρούς (που επίσης θέλουν να φύγουν απ' το νησί που ναυάγησαν, όπως και η Lara), με την απίστευτη Κωλοφαρδία της (ναι, με Κ) θα γλιτώσει απ' του Χάρου τα δόντια αμέτρητες φορές, πάντα παρά τρίχα και θα πείσει τους φίλους της να μην την ζηλεύουν αλλά να τη θαυμάζουν.

To concept του νέου Tomb Raider είναι να μείνει η Lara μόνη της με τη φύση, καθώς θα "ξετριφτεί" για να γίνει η Lara που όλοι γνωρίζουμε (με τα 2 πιστόλια ανά χειρών). Γι' αυτό το λόγο, οι σεναριογράφοι την έβαλαν να ναυαγεί σε ένα νησί του Ειρηνικού ωκεανού, καθώς θα προσπαθεί να σώσει τον εαυτό της, αλλά και τους φίλους της από τους κινδύνους που τους περιμένουν επάνω σ' αυτό το καταραμένο νησί. Στην αρχή, θα ξεκινήσει αναγνωριστικά σαν μικρή κοπελίτσα και αφού τεστάρει την τύχη της, θα συνειδητοποιήσει ότι έχει δύναμη (after all she's a Croft) και θα αρχίσει να προκαλεί θεούς και δαίμονες μέχρι να συνειδητοποιήσει και αυτή και οι στόκοι οι φίλοι της ότι κάτι δεν πάει καλά. Η σεναριακή ευφυΐα της παρέας της κυμαίνεται ανάμεσα σε επίπεδα χαρακτήρα περιπέτειας του '80 και σε στάχυ που βρίσκουμε σε στάβλο. Δυστυχώς, οι σεναριογράφοι έμειναν πίσω κάποια χρόνια και αποτέλεσμα σ' αυτό είναι και η ασυνέχεια στην εξέλιξη των χαρακτήρων, αλλά και στερεότυπα τύπου "...ήταν μια Αφροαμερικάνα, ένας Ιρλανδός κι ένας Ασιάτης... Και τσακώνονταν μεταξύ τους για το αν έχει η Lara δίκιο ή όχι". Οι μόνοι χαρακτήρες που παρουσιάζουν ένα υποτυπώδες ενδιαφέρον είναι ο Mathias και ο Roth.

Το βασικό ατόπημα της ηρωίδας μας είναι ότι ενώ η ατμόσφαιρα του παιχνιδιού είναι πολύ πιο σκληρή, ρεαλιστική και σκοτεινή απ' τα Uncharted παιχνίδια, εκείνη ξεπερνάει τις κακουχίες της σα να παίζει σε ταινία της Disney με φόντο εκρήξεων του Hollywood. Πάντα αφού έχει γλιτώσει από όλα τα στραβά και ανάποδα που διατάζει ο νόμος του Μέρφι, την τελευταία στιγμή βάζει βαριά βογκητά, ώστε να σηκωθεί μετά από λίγο και να συνεχίσει να προκαλεί την τύχη της. Ποτέ της δε στέλνει άλλον για δουλειά που είναι να γίνει και πάντα μιλάει έτσι ώστε οι υπόλοιποι είτε να την παρεξηγήσουν είτε να της δείξουν τυφλή εμπιστοσύνη. Έπειτα απ' την "αχώνευτη" εισαγωγή της στο νησί και αφού μαθαίνει να σκοτώνει ζώα και ανθρώπους, παίρνει το κολάι τόσο γρήγορα, όσο διαρκεί μια loading screen. Στην επόμενη περιοχή θα κατασφάξει 20 άτομα σα να μην τρέχει κάστανο.

All in all, η ιδέα για το rebootάρισμα δεν ήταν άσχημη με το νησί στη μέση του πουθενά που είναι τόσο αφιλόξενο, όσο και οι κάτοικοί του. Είναι ένα αρκετά καλό στήσιμο για να γίνει η Lara... survivor. Επιπρόσθετα, βολεύει ιδιαίτερα στο χτίσιμο ενός πιο "ανοιχτού" gameplay, ώστε να στηθούν τάφοι προς εξερεύνηση, κυνήγι ζώων, περιβαλλοντικοί γρίφοι και αναζήτηση των collectibles. Ένα άλλο σημείο που πιάνεται καλά αυτή τη φορά είναι η μοναδική σχέση που έχει η Lara με τα μεταφυσικά φαινόμενα. Όπως στα προηγούμενα παιχνίδια, το 80% βασίζεται στο ρεαλισμό και το υπόλοιπο σε κάτι φαινομενικά αφύσικο, έτσι κι εδώ στήνεται καλά ο κορμός, ώστε να έχουμε κάποιες σκηνές μυστηρίου και εκπλήξεων. Επιπρόσθετα, το Tomb Raider του 2013 φροντίζει να σοκάρει με σκηνές που θα βλέπαμε σε "ώριμες" ταινίες  και να καταπιάνεται και με το φαλλοκρατισμό (όσο πατάει η γάτα βέβαια), αλλά και με splatterιές που σίγουρα δεν περιμέναμε να βιώσουμε.


Raider of the Lost Tombs

Πόσο rebooted είναι το νέο Tomb Raider; Ιδιαίτερα, ώστε να φρεσκαριστεί και να έχει την αίσθηση του καινούριου. Με λίγα λόγια, αρκετά επιτυχημένο. Αναγνωρίζοντας πού χώλαιναν οι προηγούμενοι τίτλοι κατά τη γνώμη του developer, φέρνοντας καινούρια στοιχεία που επέβαλλε o producer, ακούγοντας λίγο και κάποιους fans, το τελικό αποτέλεσμα είναι σαφώς βελτιωμένο σε σχέση με τους προηγούμενους τίτλους. Τουλάχιστον όσον αφορά το prestige της σειράς. Είναι ξεκάθαρο απ' την πρώτη κιόλας στιγμή ότι έπεσε δουλειά.

Το TR 2013 δεν είναι free roam τίτλος όπως ίσως ήθελε να διαφημιστεί. Είναι ένας αρκετά linear τίτλος που διευκολύνει όμως ιδιαίτερα το backtracking κάνοντάς το πιο ευχάριστο μέσω της εξερεύνησης. Εκεί ακριβώς έχουν προστεθεί τα "Metroidvania" στοιχεία που σημαίνει ότι δε θα μπορείτε να μαζέψετε όλα τα collectibles στην κάθε πίστα την πρώτη φορά που την περνάτε. Θα πρέπει να επιστρέψετε αν θέλετε 100% ολοκλήρωση, αφού έχετε μαζέψει παρακάτω στο ταξίδι σας τα απαραίτητα εργαλεία.

Το υπόλοιπο ταξίδι της Lara είναι γεμάτο αγχώδεις μάχες, λίγο σκαρφάλωμα και ελάχιστη επίλυση περιβαλλοντικών γρίφων. Η βασική διασκέδαση που είχε κάποιος παίζοντας Tomb Raider (όχι κοιτάζοντας τη Lara) ήταν οι περιβαλλοντικοί γρίφοι και το γενικότερο σκαρφάλωμα. Μπορεί όλα να έχουν εμπλουτιστεί ή να έχουν αλλάξει μορφή ή να έχουν εκσυγχρονιστεί πλέον, αλλά σ' αυτήν την προσπάθεια της Crystal Dynamics δεν ευχαριστηθήκαμε τους γρίφους. Ενώ το παιχνίδι έχει εκπληκτικά physics (όπως η φωτιά και το πώς εξαπλώνεται ή τα παιχνίδια με τα αντικείμενα και το βάρος τους) και χρησιμοποιεί από νωρίς κιόλας την ιδέα των γρίφων βασισμένων στα physics, δυστυχώς η ποσότητά τους δε φτάνει ούτε για το 1/3 του παιχνιδιού. Κάθε περιοχή απ' τις 9-10 περιέχει 1-2 τάφους. Σε κάθε έναν απ' αυτούς ο Ezio θα περνούσε μισή ώρα για να καταφέρει να βρει τον θησαυρό που κρύβουν. Η Lara το μόνο που χρειάζεται είναι να βάλει φωτιά, να ανοίξει κάνα μοχλό και τσουπ... βρέθηκε στο μπαούλο με το θησαυρό. Είναι έξυπνοι. Είναι και ελάχιστοι όμως. Κατά τη διάρκεια του main story, θα συναντήσετε μετρημένους στα δάχτυλα ακόμα τέτοιους γρίφους. Ενώ ολοφάνερα είναι η νέα δύναμη του gameplay, η Crystal Dynamics μάλλον δεν είχε δώσει την απαραίτητη σημασία στη δημιουργία puzzles.

Η ηρωίδα μας πλέον έχει νέα εργαλεία για το σκαρφάλωμά της όπως την αξίνα των ορειβατών ή ακόμα και το τόξο της που της επιτρέπει να πετάξει βέλη ενωμένα με σχοινί ώστε να φτάσετε εκεί που θέλετε ή βέλη με φωτιά ώστε να κάψετε τα συντρίμμια της ζωής σας και να ξεφύγετε απ' τα προβλήματα που σας κυνηγάνε. Επίσης λόγω της "δραστήριας" κάμερας και σκηνοθεσίας, θα βρεθείτε πολλές φορές να γκρεμοτσακίζεστε και να γλιστράτε από βράχους που θεωρούσατε σταθερούς (αλλά δεν ήταν...), μιας και το παιχνίδι έχει προετοιμάσει σχεδόν κάθε άλμα σας ώστε να μην νιώθετε ότι παίζετε και πάλι ένα απλό "παιχνιδάκι", αλλά μια προσεγμένη εμπειρία. Όλα τα παραπάνω δίνουν και την αίσθηση του αναπάντεχου, αλλά ταυτόχρονα δε σας επιτρέπουν να... κυριεύσετε μια περιοχή. Να την κάνετε δική σας έπειτα από άπειρο ψάξιμο και αφού θα έχετε βρει την μοναδική, κρυμμένη αμυχή, να σας οδηγήσει στο μέρος που θέλετε. Όπως συνέβαινε δηλαδή στα προηγούμενα TR. Γι' αυτό το λόγο, ακόμα κι όταν τελειώσετε το παιχνίδι 100% δε θα νιώσετε την ικανοποίηση που παίρνετε από άλλους τίτλους platform, αλλά τουλάχιστον εδώ κάθε σας κίνηση μπορεί να οδηγήσει σε αναπάντεχο και συναρπαστικό θάνατο.

Oι μάχες έχουν αλλάξει ιδιαίτερα χάρη σε πολλά απ' τα νέα στοιχεία όπως είναι το τόξο, η φωτιά και η κάμερα. Πλέον ενώ υπάρχει δυνατότητα για κάλυψη, οι εχθροί δε σας αφήνουν σε ένα μέρος, αφού σας πετούν όλη την ώρα βόμβες μολότοφ και άλλα "καλούδια". Ενώ ξεκινάτε με ένα απλό τόξο, στην πορεία, αναβαθμίζοντας τις ικανότητές σας μέσω του κοινού πλέον upgrade system, θα έχετε καλύτερη ανταπόκριση στις μάχες, ενώ παράλληλα θα κάνετε scavange και στο περιβάλλον σας ώστε να αναβαθμίσετε τα όπλα σας. Στη συνέχεια θα οπλιστείτε και με περίστροφο, καραμπίνα και αυτόματο τυφέκιο, παρόλα αυτά όμως οι μάχες θα παραμείνουν σπασμωδικές αφού θα πρέπει να κινείστε όλη την ώρα και να σημαδεύετε πολύ γρήγορα. Το παιχνίδι περιλαμβάνει και ένα άλλο κλισέ των παιχνιδιών των τελευταίων ετών όπως είναι το κυνήγι ζώων, ώστε να μαζέψετε XP ή και υλικά για τα όπλα σας. Κυνήγι ζώων: Red Dead Redemption, Assassin's Creed III, Far Cry 3. Τόξο: Assassin's Creed III, Far Cry 3, Crysis 3... Κάτι συμβαίνει εδώ πέρα.. Το κυνήγι δεν έχει ενσωματωθεί όπως θα έπρεπε, το τόξο όμως έχει σίγουρα την καλύτερη εφαρμογή που έχουμε δει ως τώρα.


She's got the Look(s)...

Παίρνοντας στοιχεία κινηματογραφικότητας απ' το συνάδελφο franchise του Nathan Drake, το νέο Tomb Raider κατάφερε (ακόμα και με την ίδια μηχανή γραφικών) να βγάλει ένα αποτέλεσμα οπτικά εφάμιλλο των ΑΑΑ παιχνιδιών του παρόντος. Όχι, δε φτάνει τα επίπεδα του Uncharted. Ίσως είναι όμως ό,τι καλύτερο έχουμε δει από άποψη γραφικών στο Xbox 360. Η εμμονή στους τόνους του καφέ και του γκρι, ο εκπληκτικός φωτισμός, τα art design βγαλμένο από horror comic, τα πολύ καλά -γεμάτα αυτοπεποίθηση- physics και τα ολόφρεσκα animations της Lara κάνουν το παιχνίδι να φαίνεται ότι τρέχει σε νέα μηχανή κι όχι απλά ανανεωμένη. Ο μεγαλύτερος πρωταγωνιστής και υποκινητής για όλα τα παραπάνω είναι η νέα κάμερα. Πιστή σε κάθε κίνηση της πρωταγωνίστριας, μπορεί να ζαλίζει με την βαρκοειδή κίνησή της, όμως είναι εκεί για να καταγράψει το κάθε χαλίκι που θα σπρώξει στην άκρη του γκρεμού το πόδι της δις Croft. Ένα στοιχείο που βοηθάει στην κινηματογραφικότητα είναι το μπλέξιμο cut-scenes και gameplay. Όπως έχουμε συνηθίσει απ' τη σειρά Uncharted, πλέον η dynamic camera λαμβάνει πάντα από γωνίες που μας δίνουν την αίσθηση ότι παρακολουθούμε ταινία. Ακόμα και όταν κοντεύουμε να βγάλουμε τα άντερά μας απ' το πολύ κούνημα...

Με τη μουσική και τα voice overs να κινούνται σε επίπεδα κορυφαίων παραγωγών της εποχής μας, αυτά που δίνουν την αίσθηση της έντασης είναι τα αγκομαχητά της Lara και τα απίστευτα ηχητικά εφέ των όπλων, σφαιρών, στοιχείων της φύσης, ζώων, κλπ. Η εφαρμογή του surround ήχου δίνει επίσης έντονη την αίσθηση της ατμόσφαιρας, καθώς σας βάζει στο πετσί της πρωταγωνίστριας και μιας και όλη την ώρα θα βιώνετε ακραία καιρικά φαινόμενα, στο τέλος του παιχνιδιού θα νιώθετε έντονα την ανάγκη να δείτε λίγο τον ήλιο απ' το παραθύρι σας. Αν θέλετε εικονικό ονειρικό καιρό, παίξτε κάνα Far Cry 3 ή έστω κάνα Dead Island έτσι για να δείτε λίγο κλίμα διακοπών (ήλιος, ξαπλώστρα κλπ.). Η Lara σίγουρα δε βρίσκεται σε τέτοια ειδυλλιακά μέρη.


Tomb Raider: Drake's Deception

Εν κατακλείδι, προτιμάμε Lara ή Nathan; Η απάντηση δεν είναι απόλυτη. Τα Uncharted πάντα εστίαζαν στο story και στο πώς κυλάει το σενάριο. Επίσης είχαν πολύ ενδιαφέροντες χαρακτήρες και ενώ το τελευταίο TR δημιουργεί ένα πολύ σημαντικό υπόβαθρο πλέον προς αυτήν την κατεύθυνση, δυστυχώς έχει πολύ δρόμο ακόμα. Τεχνικά επίσης, η Naughty Dog έχει καταφέρει να κάνει το Uncharted να μοιάζει με animated ταινία. Ναι, βελτιώθηκαν τα animations της Lara, φαίνονται αρκετά "σπαστικά" όμως ακόμα για να φτάσουν την τεχνική υπεροχή του Drake. Εκεί που κερδίζει η Lara είναι ίσως το gameplay. Ενώ το Uncharted έχει πιο καλοδουλεμένα πεδία μάχης (αριθμός/είδος εχθρών, μορφή πίστας), το TR δημιουργεί πιο πολύ σασπένς. Επίσης είναι πιο βαθύ σαν παιχνίδι, καθώς τα collectibles και τα εργαλεία σας δημιουργούν προϋποθέσεις για περισσότερες εναλλαγές στο gameplay. Προσωπικά, προτιμώ επίσης καλύτερα το ύφος του νέου TR, που δοκιμάζει το πιο ώριμο και όχι τόσο χαβαλετζίδικο, έστω κι αν δεν επιτυγχάνει το στόχο του ακριβώς. Καταλήγει να είναι θέμα γούστου και τι αποζητάτε από μία τέτοια περιπέτεια.

Το νέο Tomb Raider παρουσιάζει μια πιο αγαθή Lara και μας δείχνει το ταξίδι της προς την πιο "ψαγμένη" αρχαιολόγο που γνωρίζουμε. Τεχνικά είναι σχεδόν άψογο, ενώ στο gameplay του ήθελε λίγο μεγαλύτερη ποσότητα στους γρίφους του και περισσότερη ορειβασία. Οι περισσότερες ιδέες που έχει λειτουργούν άψογα και θέτει νέα στάνταρντς σε πολλούς τομείς για τα παιχνίδια του είδους. Αν το sequel αφήσει τις τόσες μάχες και επικεντρωθεί περισσότερο στις δυνατότητες των mechanics του, τότε σε συνδυασμό με ένα πιο στιβαρό σενάριο, θα μπορεί να χτυπήσει κορυφή.

9/10


υγ. Παρά τις απίστευτες εργατοώρες που έριξε στο παιχνίδι η Crystal Dynamics, εδώ και 2 μήνες έχει πουλήσει περί των 2,5 εκ. κομματιών. Η Square Enix ήλπιζε σε 5 εκατομμύρια. Ας δοκιμάσουν την τύχη τους με τη συνέχεια... Ίσως με περισσότερο περιεχόμενο επιτευχθεί ο στόχος.