Batman: Arkham Origins - Ding dong! The bat is dead!

Fresh off a kill and back for more, heh?

Παραμονή Χριστουγέννων στο Gotham City. Ο Black Mask (aka Roman Sionis) "χτυπάει" την Blackgate Prison και ο Σκοτεινός Ιππότης αναλαμβάνει δράση. Καταφθάνει σε μια φυλακή καταρημαγμένη από τους ενοίκους της, δίχως ίχνος διαχείρισης και επιβολής νόμου. Επικρατεί απόλυτο χάος. Αφού ακολουθεί το μονοπάτι που του ανοίγουν τα βοηθητικά του gadgets μαθαίνει για τη νέα τάξη πραγμάτων και ενώ έχει βρει το στοιχείο-ψύλλο-στα-άχυρα, που θα τον βοηθήσει να ακολουθήσει τη συνέχεια, μαθαίνει το σενάριο-βάση του παιχνιδιού: 8 εξαιρετικά επικίνδυνοι δολοφόνοι θα κυνηγήσουν απόψε τον Batman για να ανταμειφθούν με τα 50 εκατομμύρια δολάρια που τους έταξε ο Black Mask. Παραμονή Χριστουγέννων. Στο Gotham City.

Έτσι ξεκινάει το Batman: Year Two, όπως το είχαν στο μυαλό τους οι σεναριογράφοι/συντελεστές του παιχνιδιού που λειτουργεί ως prequel στα Arkham Asylum και Arkham City. Η σειρά αλλάζει χέρια απ’ τη Rocksteady στην WB Montreal και εμείς αναρωτιόμαστε αν αυτοί που το ανέλαβαν έχουν ιδέα τι κάνουν. Για αρχή, αλλάζουν ένα απ’ τα πιο επιτυχημένα συστατικά των 2 πρώτων παιχνιδιών,  το σεναριογράφο Paul Dini. For the record, ο κ. Dini είναι ένας καταξιωμένος συγγραφέας κόμικ/ταινιών, ο οποίος είναι ένας απ’ τους υπεύθυνους για την εικόνα του Dark Knight τις τελευταίες 2 δεκαετίες καθώς απ’ τα χέρια του γράφτηκαν πολλά απ’ τα επεισόδια της σειράς Batman: The Animated Series, πολλά κόμικ στο universe το ίδιο, αλλά και πολλές ταινίες-straight-to-dvd με anime ιστορίες του Batman. Με λίγα λόγια, είναι ένας απ’ τους Batmanο-πατέρες. Aπ’ την άλλη μεριά, ο αντικαταστάτης του, Corey May, έχει βραβευτεί απ’ την Writers’ Guild για το Assassin’s Creed: Brotherhood, είναι o βασικός σεναριογράφος της πολυσύνθετης σειράς αυτής και έχει στο καρνέ του μπόλικες επιτυχίες… Χμ… Μπορεί να χειριστεί την κατάσταση όμως; Δεύτερο φάουλ: η WB Montreal αλλάζει άλλο ένα απ’ τα πιο επιτυχημένα συστατικά της σειράς: το voice cast. Ο Kevin Conroy και ο Mark Hamill ήταν o Batman κι ο Joker. Έχουν ενσωματωθεί, έχουν γίνει ένα με τους χαρακτήρες τους. Και ο Hamill ήταν και ο Luke Skywalker, σημειώνουμε. Επίσης ήταν οι φωνές για πολλές απ’ τις δουλειές του κυρίου Dini. «Έδενε» δηλαδή η προηγούμενη συνταγή. Περίεργες επιλογές… Αντικαταστάτες τους οι επίσης αντάξιοι Roger Craig Smith και ο Troy Baker, γνωστοί ως Ezio Auditore απ’ το Assassin’s Creed ο πρώτος και ως Joel απ΄το Last of Us και Booker απ’ το BioShock Infinite ο δεύτερος. Δουλειές «με φούντες» ο Baker φέτος…

Πάνω σ’ αυτά τα ήδη ανησυχητικά στοιχεία, βάζουμε και το τι εστί prequel. Ας το θέσουμε λίγο κυνικά. Prequel συνήθως βγαίνουν όταν έχει στερέψει το story που λέγαμε και φτάσαμε σε τέλμα. Τι θα κάνουμε; Ας πούμε κάτι από τα παλιά. Φετινά παραδείγματα: God of War: Ascension, Gears of War: Judgment. Και τα 2 τα κατώτερα μέλη σεναριακώς των σειρών στις οποίες ανήκουν. Συνοπτικά, το Arkham Origins έχει όλα τα στοιχεία (πλην των συντελεστών-κρυφών άσων) για να αποτύχει ή στην καλύτερη να απογοητεύσει. Έτσι μας διατάζει να σκεφτούμε η πολυετής εμπειρία στον τομέα της αδηφάγους βιομηχανίας των συνεχειών σε sequel/prequel. Τι συμβαίνει όμως όταν έτσι σκέφτονται και οι ίδιοι οι συντελεστές;

Have you ever had the feeling that your entire life has been building towards this one moment? – Συνοχή/Σενάριο

Η αλήθεια είναι ότι αν το σύμπαν στο οποίο λαμβάνει χώρα το prequel έχει τα φόντα, τότε αυτό μπορεί να βγει πολύ ενδιαφέρον. Το Arkham Origins έχει όλα τα απαραίτητα συστατικά για ένα επιτυχημένο prequel. Aς δούμε λίγο στα σημεία πώς δούλεψε η WB Montreal και τι κατάφερε. Τα Arkham Asylum και Arkham City οφείλουν την επιτυχία τους στην αυθεντικότητα και στην προσοχή στη λεπτομέρεια ανάμεσα σε άλλα. Ανέλυσαν τον χαρακτήρα του Ανθρώπου-Νυχτερίδα, τους εχθρούς του, τις δυνάμεις τους, τα παρελθόντα τους και σχημάτισαν 2 πολύ όμορφα σενάρια παρμένα κατευθείαν απ’ τα anime του Dini (ο Mr. Freeze και η Harley Quinn έχουν τη μορφή με την οποία γεννήθηκαν απ’ τη φαντασία του Paul Dini) που δείχνουν τη σταθερά πλασμένη πλέον μορφή που έχουν οι σχέσεις του πρωταγωνιστή με τους εχθρούς και την αρχι-Νέμεση του, τον Joker.

Οι δύο πρώτοι τίτλοι είναι ανεπτυγμένοι σε ένα ήδη υπάρχον σύμπαν (όπως κάθε licensed game) και ξεκίνησαν την ιστορία τους με ήδη χτισμένα «θεμέλια». Η WB Montreal αποφάσισε να μας διηγηθεί πώς μπήκαν αυτά τα θεμέλια με το δικό της τρόπο εμπνευσμένο από κόμικ όπως το Batman: Year One, Batman: The Man Who Laughs και τo setting/ατμόσφαιρα απ’ το Batman: The Long Halloween. Eίναι η επεξήγηση της σχέσης του Batman με τον Joker, τον Gordon και άλλους, καθώς και το πώς ο ίδιος κατέληξε να είναι αυτός που είναι. Χωρίς να μιλήσουμε πολύ για το σενάριο, απλά θα πούμε ότι ίσως πρόκειται για μία απ’ τις καλύτερες ιστορίες του Σκοτεινού Ιππότη, που παρά τα κάποια στραβοπατήματα, έχει τις ανατροπές του, έχει μια πολύ καλοζυγισμένη ματιά στο prequel side του θέματος και φυσικά έχει και ένα all-star cast από villains που συμπληρώνουν τη λίστα που έπρεπε να τικάρει η WB Montreal. Πρώτος και καλύτερος, ο Deathstroke. Αγαπητός χαρακτήρας του DC Universe είναι η ιδανική επιλογή για να μας εξηγήσουν οι υπεύθυνοι για το counter του counter-attack συνδυασμού που προσέθεσαν στο σύστημα μάχης. Παρά το ότι στην πορεία χάνεται ελαφρώς το αρχικό premise των 8 κυνηγών-δολοφόνων, που μας ρουφάει στην αρχή σ’ αυτόν τον σκοτεινό κόσμο, σίγουρα δεν απογοητεύει, παρουσιάζοντας και τους χαρακτήρες όπως πρέπει, αλλά και κρατώντας το ενδιαφέρον αμείωτο.

Η πορεία αυτή τη φορά της ιστορίας μοιάζει ενιαία και πιο καλοδομημένη απ’ τα προηγούμενα, χωρίς να κάνει κοιλιά και παίρνοντας τα side missions ως αρκετά «βασικές» αποστολές, όπως άλλωστε και το City. Συνολικά πλάθει την Παραμονή Χριστουγέννων ως μια νύχτα για τον Batman που τον όρισε ως αυτό που έγινε, κάτι το οποίο στην τελική είναι και ο στόχος του συγκεκριμένου παιχνιδιού. Εκεί πετυχαίνει διάνα. Κάτι που μας χάλασε ελαφρώς είναι ότι αν λάβουμε υπόψη μας τις αριστουργηματικές εισαγωγές των προηγούμενων παιχνιδιών, τότε η άφιξη του Batman στην Blackgate Prison, στην αρχή του παιχνιδιού δεν είναι τόσο εντυπωσιακή. Ευτυχώς, το παιχνίδι παίρνει τα πάνω του άμεσα σχεδόν συνδυάζοντας τα κομβικά σημεία-boss fights με την εξέλιξη του μυστηρίου που απλώνεται τη νύχτα των Χριστουγέννων στο Gotham, ώστε να καταλήξει σε ένα πολύ ικανοποιητικό σεναριακό και gameplayικό τέλος. Σε σχέση με τα προηγούμενα της σειράς πρόκειται για μια πιο "Nolan"ματιά στα "παραμύθια" του Dini, που ήταν οι προηγούμενοι τίτλοι.

And a partridge in a pear tree... – Gameplay

Στο gameplay, η WB Montreal βασίστηκε περισσότερο στα παιχνίδια της Rocksteady, που ήδη είχαν επιτύχει στο να δείξουν την ουσία του πρωταγωνιστή. Ανάμεσα σε άλλα, πήραν τις βασικές ιδιότητες του Σκοτεινού Ιππότη, δηλαδή τη γνώση του στις πολεμικές τέχνες, την ικανότητά του να εμφυσά το φόβο ως «αρπακτικό» στους εχθρούς του, την ερευνητική του ικανότητα, την ευφυΐα, την αμεσότητά του και τη σχέση του με το παρελθόν και τα μετέτρεψαν σε πολύ επιτυχημένες ιδέες για gameplay. Για παράδειγμα, το σύστημα μάχης των Arkham δεν είναι στημένο όπως σε άλλα παιχνίδια, όπου «τρώτε» μία, δίνετε δύο. Ο Batman δεν αγγίζεται. Πρέπει να υπάρχει η ισορροπία, όπου θα μπορεί να τσακίσει μέχρι και το τελευταίο κόκαλο του κάθε του εχθρού, χωρίς να τον αγγίξει τίποτα. Παρόλα αυτά, θα πρέπει να γίνει challenging, ώστε να μπορεί να το ευχαριστηθεί και ο παίκτης. Κάπως έτσι, από το πρώτο κιόλας παιχνίδι μπορούσατε να σκίσετε ορδές εχθρών μέσω χορογραφιών ξυλοφορτώματος, ενώ ταυτόχρονα προσπαθείτε να χτίσετε το μετρητή combo (μένοντας «άπιαστος») ώστε να προσθέσετε νέες κινήσεις στο ρεπερτόριο «σαπίσματος» των εχθρών σας. Το συγκεκριμένο σύστημα, γνωστό και ως FreeFlow, απέβη ιδιαίτερα επιτυχές, σε σημείο που το αντέγραψαν πολλά άλλα παιχνίδια.

Παρόμοια επιτυχία είχαν και σε άλλους τομείς του gameplay, όπως είναι το stealth του ή και η εξερεύνησή του με τους γρίφους του… Γρίφου. Αν συμπεριλάβουμε το γεγονός ότι ως το 2009 δεν είχαμε δει κάποια αξιοπρεπή δουλειά σε παιχνίδι Batman και κατά συνέπεια ότι κανείς δεν περίμενε κάτι καλό από μια «άγνωστη» ομάδα, όπως η Rocksteady, τότε γίνεται αντιληπτό ότι όταν κατέφτασε το Asylum, έσκασε σαν βόμβα για το είδος. To Arkham City παρουσίασε αρκετά νέα στοιχεία σε σχέση με το Asylum, τόσο στα επιμέρους όπως ήταν τα νέα gadgets, κινήσεις, κλπ. όσο και στο σύνολό του αφού έγινε πλέον «ανοιχτού τύπου» gameplay και απέκτησε side missions. Χωρίς να είναι τεράστια η πόλη ή να έχει τόση διαφορά απ’ το Asylum, κατάφερε να έχει αυτή τη διαφορετική αίσθηση που τελικά του έδωσε την πνοή του sequel που έπρεπε.

Η WB Montreal αποφάσισε να το παίξει πολύ πιο ασφαλώς με λιγότερο ρίσκο. Οι διαφορές δεν είναι αρκετές για συνέχεια τόσο μεγάλου franchise και σίγουρα από εκεί χάνονται πόντοι, καθώς θα θέλαμε να δούμε τη σειρά να μεγαλώνει, όπως μεγάλωσε με το City. Παρόλα αυτά, οι developers μπήκαν στην ουσία, προσέθεσαν κάποια είδη εχθρών, όπως οι martial artists, που αντικρούουν τα counter σας με 2-3 διαφορετικών ειδών επιθέσεις, κάτι το οποίο είναι η πεμπτουσία του παιχνιδιού. Στον ίδιο τομέα, τα νέα Shock Gloves δίνουν το απαραίτητο shock value και ενώ μπορεί να διευκολύνουν ελαφρώς τη ζωή σας για όσο διαρκεί η ενέργειά τους, σίγουρα οι μάχες είναι ένα κλικ πιο δύσκολες από τα προηγούμενα και ευτυχώς τα νέα εργαλεία σας βοηθούν όχι μόνο να ανταπεξέλθετε, αλλά να μάθετε καλύτερα το FreeFlow Combat system. Τα παραπάνω μπορεί να μη φαίνονται ως σημαντικές προσθήκες, αλλά όταν σε κάθε μάχη υπάρχει συγκεκριμένη στρατηγική για τη σειρά «ξεπαστρέματος», τότε τα νέα στοιχεία θα κάνουν τη διαφορά. Αντίστοιχη διαφορά επιτυγχάνει και το RemoteClaw, το μοναδικό πραγματικά νέο, gadget, το οποίο δίνει τη δυνατότητα να «ενώσετε» τους αντιπαλους σας με τρομακτική ευκολία με ένα vantage point ή ένα canister. Ίσως διευκολύνει ελαφρώς τη ζωή σας στα Predator rooms, αλλά ενισχύει ιδιαίτερα την awesomeness του Batman, που θα νιώσετε εσείς κατά συνέπεια.

Γενικότερα, το gameplay είναι 90% ίδιο με το City. Ίσως και παραπάνω. Αυτό που έχει αλλάξει είναι η καλύτερη αίσθηση της μάχης, χάρη στο fine-tuning της WB Montreal, η πιο μεγάλη πόλη (κατά το 1/3 περίπου) καθώς είναι πιο ανοιχτή και πιο... αμόλυντη, αφού δεν έχει έρθει ακόμα η βρωμιά του Gotham City. Διάφορες λεπτομέρειες, όπως το fast travel (πολύ καλή υλοποίηση) επίσης κάνουν τη διαφορά. Tα crime scenes είναι ο τομέας που βελτιώθηκε ίσως περισσότερο, καθώς πλέον δε θα νιώθετε ότι πάτε από σημείο σε σημείο πατώντας το Α. Σίγουρα δεν έχει πολλά επίπεδα πολυπλοκότητας, αλλά το ότι άρχισε να μοιάζει με τα crime scenes του Heavy Rain ή τα remixes του Remember Me είναι καλό πράγμα.

Christmas Knight – Τεχνικός Τομέας

To Origins είναι χτισμένο στην Unreal Engine 3, όπως και τα προηγούμενα. Παρόλα αυτά, η οπτική διαφορά είναι αντιληπτή, καθώς και η Unreal Engine 3 έχει βελτιωθεί ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια σε φωτισμούς, εφέ και άλλα, αλλά και το art direction της WB Montreal είναι αρκετά διαφορετικό από αυτό της Rocksteady. Θέλοντας να δώσει ένα ύφος πιο «καθαρού» Gotham City, η WB Montreal μας έδωσε μια πόλη σε τελείως διαφορετικό ύφος με διαφορετική χρωματική παλέτα. Από τα μωβ, μαύρα και μπλε, έχουμε πάει στα γκρι, καφέ και γενικότερα πιο γήινα χρώματα. Οι ομοιότητες θα λέγαμε δεν είναι τυχαίες, καθώς o developer αυτή τη φορά θέλησε να δώσει μια πιο ρεαλιστική και όχι τόσο «παραμυθένια» εκδοχή του Batman. Ταιριάζει περισσότερο με το ύφος των ταινιών του Nolan, παρά τoυ Burton ή το ύφος των προηγούμενων δύο τίτλων. Πιο ωμός, πιο πραγματικός κόσμος. Το χιόνι και η χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα είναι το κερασάκι στην τούρτα που συμπληρώνουν το οπτικό αποτέλεσμα. Φυσικά, δε λείπουν τα παραπατήματα, όπως το γεγονός ότι η πόλη είναι πολύ βολικά άδεια, καθώς υποτίθεται ότι έχει δοθεί εντολή να μείνουν οι κάτοικοι στα σπίτια τους. Παρόλα αυτά, οι ταράτσες και οι δρόμοι είναι γεμάτοι από κακοποιά στοιχεία. Δε δίνεται η αίσθηση της ζωντάνιας που βλέπουμε σε άλλους τίτλους του είδους, αλλά δε γίνεται τόσο ενοχλητικό καθώς ήδη έτσι έχουμε συνηθίσει το Gotham από το προηγούμενο της σειράς.

Αυτή τη φορά όμως έχουμε λεπτομέρειες που βοηθούν στο να νιώσετε μέρος αυτού του κόσμου. Το χιόνι που μαζεύεται στους δρόμους και τις ταράτσες είναι αρκετά interactive, καθώς θα αφήνετε τα ίχνη σας όχι μόνο όταν περπατάτε, αλλά και όταν παλεύετε. Τα εφέ φωτισμού είναι στα στάνταρντς της εποχής με τα απαραίτητα blur, glare και λοιπά εντυπωσιακά εφέ, ενώ κάτι που βελτιώθηκε αισθητά είναι τα πολύ καθαρότερα textures (πλέον έχει απαραίτητο installation βέβαια και το παιχνίδι πιάνει χώρο σε 2 δίσκους) και η πολύ καλή εφαρμογή anti-aliasing, ενός προβλήματος αρκετά αντιληπτού στα άλλα δύο παιχνίδια. Τα facial expressions και το lip sync είναι πλέον μπροστά απ’ την εποχή τους και η Montreal φροντίζει να τα επιδεικνύει στις σκηνές της. Κάτι άλλο εντυπωσιακό, άξιο αναφοράς είναι ότι δε θα ακούσετε σχεδόν ποτέ την ίδια ατάκα από τον Batman ή τους εχθρούς του αυτή τη φορά στο Gotham. Κάθε «ρουφιάνος» που θα απειλήσετε ή κάθε φυλακισμένος που θα πιάσετε, θα σας πει κάτι διαφορετικό. Και είναι πολλοί αυτοί που θα «μπαγλαρώσετε» σε μια νύχτα.

Επίσης άξιο αναφοράς είναι ότι άλλαξαν σε κάτι πιο «ωμό» οι ήχοι απ’ τις μάχες σας. Το City είχε αναμασήσει τους ίδιους με το Asylum και αυτό είναι μία απ’ τις λεπτομέρειες που δείχνει ότι η WB Montreal δεν έκανε προχειροδουλειά. Η μουσική βρίσκεται στα ίδια επικά επίπεδα με τα 2 πρώτα, παρόλο που το City πλέον βρίσκεται στο στάδιο του «κλασικού». Τα voice overs παρά τις αλλαγές στο roster είναι εκπληκτικά σε σημείο που θα αναρωτιέστε ποιον απ’ τους Joker προτιμάτε. Και αυτό είναι άθλος από μόνο του. Αν θα έπρεπε να παραπονεθούμε για κάτι, δυστυχώς είναι ότι το παιχνίδι πάσχει από αρκετά bugs/glitches ακόμα και μετά απ’ τα πρώτα updates. Κάποια ήταν game-breaking, κάποια άλλα πειράζουν τα στατιστικά, όπως το ότι μπορεί να μη φανεί ποτέ ότι λύσατε και τα 9 crime scenes. Ευτυχώς, τα περισσότερα προβλήματα θα λυθούν αν κάνετε restart checkpoint, για όσα όμως δεν έχουν λυθεί ως και τώρα, το κρατάμε μανιάτικο στην WB Montreal…

Α Knight to Remember – Επίλογος

Τελικώς, η WB Montreal βγαίνει νικήτρια από τον τεράστιο άθλο που της ανατέθηκε. Το Origins είναι όχι μόνο άξιος συνεχιστής της σειράς, αλλά μία απ’ τις καλύτερες ιστορίες του Batman, ένα απ’ τα πιο ενδιαφέροντα prequel και πιθανότατα το πιο ολοκληρωμένο σε gameplay απ’ την τριλογία. Πάσχει σα συνέχεια μεγάλης σειράς, καθώς δεν είχε την ποικιλία των βελτιώσεων που περιμέναμε και μοιάζει αρκετά με τον προκάτοχό του. Παρόλα αυτά, η ατμόσφαιρα είναι εκεί για να καθηλώσει. Χριστούγεννα. Στο Gotham.

9/10 (Xbox 360 version tested)